Pieter* (41) heeft ADD, maar dat werd pas later vastgesteld. Achteraf beseft hij dat dat ook op school al een rol speelde. Toch sloeg hij zich er doorheen, want hij was een intelligente en populaire jongen. Hij had altijd gedacht dat hij in het buitenland zou gaan werken bij een internationaal bedrijf. Toen hij echter begon aan een traineeship voor een prestigieuze firma, merkte hij dat hij die manier van werken niet prettig vond en hij besefte dat hij zijn leven wilde inrichten op een manier die beter bij hem past.
‘’Ik ben ondernemend, maar ik vind het lastig mijn aandacht ergens lang bij te houden. Daarvoor had ik altijd verschillende oplossingen. Op school ging ik naar een huiswerkklas, waar ik telkens na drie kwartier even pauze had. Dan had ik al veel werk verzet. Ook tijdens hockey had ik last van de dynamiek van het spel. Tennissen ging veel beter, met een zachtere bal, gravel en iets meer rust. Ik had vroeger al bepaalde klachten waarvan ik dacht dat het normaal was. Veel hoofdpijn en stress in mijn spieren. Ik vond het soms lastig om indrukken van buitenaf een plek te geven en daardoor sloeg ik spanning op in mijn lichaam. Ik zou willen dat iemand dat destijds al had opgemerkt.
‘Ik had vroeger al bepaalde klachten
waarvan ik dacht dat het normaal was.’
Opname en een second opinion
Terwijl ik afstudeerde en heel druk was met de organisatie van mijn afstudeerfeest en een bijzondere dag voor mijn moeder en hier toch heel erg in de knoop mee kwam merkte ik dat er flink wat mis was. Nadat ik me realiseerde dat ik iets anders wilde met mijn toekomst – maar ook niet precies wist wat – had ik een vrij heftige ruzie met mijn ouders. Daarom ben ik op zoek gegaan naar wat nu precies het probleem was. Door de hoofdpijn werd ik ook depressief. En door mijn andere klachten voelde ik me nooit echt ontspannen. Ik liep al een tijdje bij een psychiater met mijn klachten. Na die ruzie kon ik voor twee weken terecht in een kliniek om tot rust te komen en ook om van de ruzie te herstellen. Inmiddels had ik in totaal zo’n acht jaar met de GGZ te maken gehad en psychiaters wisten nooit goed raad met de situatie. Daarom wilde ik zelf graag worden opgenomen en een second opinion krijgen.
Een gouden tip
Ondertussen werd gezocht naar de juiste medicatie. Ik reageerde niet op verschillende medicijnen. Daarom werden deze speciaal op mij samengesteld en uiteindelijk zat ik een aantal maanden op een afdeling. Omwille van de observatie werd tijdelijk mijn medicatie stopgezet. Daar werd ik heel onrustig van en dat vond ik verschrikkelijk. Ze dachten dat het veel erger was, misschien schizofrenie wat ik verschrikkelijk vond om te horen, maar de diagnose ADHD was eigenlijk nooit een mogelijke oplossing. Dit kwam veel later pas. Ik had het verder goed in de kliniek, want ik mocht naar buiten, een cappuccino halen en mijn mails checken. Ondertussen werd gezocht naar de juiste medicatie. Ik reageerde niet op verschillende medicatie. Daarom werden medicijnen samengesteld en kreeg ik een tablet tegen de depressie en een tablet tegen de onrust. Het heeft lang geduurd voor de diagnose ADD werd gesteld. Een gouden tip kreeg ik uiteindelijk van een psychiater in het ziekenhuis. Hij vertelde me dat ik vooral veel moest sporten en op zoek moest gaan naar mijn passie.
‘Gaandeweg leerde ik te accepteren dat ik
een ander carrièrepad te bewandelen heb.’
Ander carrièrepad
Na een re-integratietraject heb ik mijn eigen weg gevonden. Ik kwam bij een bedrijf terecht waar ik goed werd begeleid en ik ontdekte dat het voor mij het beste werkt om een rustige dagindeling te maken. Om tijd te nemen voor een wandeling, een kop koffie of een praatje. Soms spreek ik studiegenoten en dat kan confronterend zijn, want zij hebben een internationale carrière en vliegen business class. Gaandeweg leerde ik echter te accepteren dat ik een ander carrière pad te bewandelen heb. Een kwaliteit van ADD is dat ik creatief en analytisch ben en in mijn huidige baan kan ik dat kwijt. Ik schrijf, ik werk veel met foto’s, binnenkort misschien met filmmateriaal en ik ben betrokken bij een grote opdracht voor de organisatie. Dat past allemaal beter bij me dan lange dagen naar een computerscherm turen.
Weten waar je terecht kan
Het zou goed zijn als mensen met een aandoening als de mijne al vroeg in hun leven weten waar ze terecht kunnen. Er is altijd een oplossing, maar die moet je wel weten te vinden. Daarom zou ik zelf nog graag een boek schrijven. Dit zou een inleiding zijn voor iedereen met AD(H)D en de weg wijzen in school, werk en hun sociale situatie. Zelf had ik veel aan een boek van een bekende artiest die vertelt over zijn depressie en beschrijft hoe hij zijn leven weer op kon pakken. Ik las dat boek enkele jaren na mijn opname in de kliniek, tijdens de behandeling van mijn psychiater en dacht: als ik hier klaar mee ben, dan ga ik genieten van mijn leven. Dit is ook iets wat ik inmiddels al veel meer doe.”
*Omwille van privacy zijn namen en herkenbare details aangepast.